Spis treści
Wspaniałe zabytki, najlepsze muzea na świecie, jedyne w swoim rodzaju filmy, kuchnia ze słynnymi żabimi udkami, nietuzinkowa moda prosto z ulic Paryża, Lazurowe Wybrzeże z Saint Tropez czy pachnąca lawendą Prowansja to wszystko oczywiście czeka nas we Francji. Urok tego kraju doceniają turyści z całego świata, a także wiele par planując wziąć tutaj ślub. Są też osoby, które pokochały nie tylko to miejsce, ale Francuzkę lub Francuza i zamierzają urządzić swoje francuskie wesele. Co warto wiedzieć?
Pary tej samej płci też mogą powiedzieć sobie „tak”!
Zaczniemy nietradycyjne, bo od par jednopłciowych, ale po kolei.
Wiedzieliście, że Francja jako pierwsza w historii zalegalizowała akty homoseksualne, miało to miejsce w 1791 roku? Był to pierwszy tak znaczący gest w kierunku par jednopłciowych.
Od 2001 roku kodeks pracy i kodeks karny gwarantują zakaz dyskryminacji przez wzgląd na określoną orientację seksualną w wielu dziedzinach życia. Co więcej, w 2004 roku, po tym jak próbowano spalić żywcem geja Sebastiana Noucheta, zaostrzono kary i zakazano wypowiedzi homofonicznych.
Nie można jednak zapomnieć, ze już w 1999 roku zalegalizowano związki partnerskie – pary hetero- i homoseksualne zyskały część praw z tych, jakie miały małżeństwa.
Co ciekawe, w ciągu 5 lat od wejścia w życie tej ustawy taki związek zalegalizowało ponad 130 tys. par, a wyrejestrowało go ok. 12%!
Specjaliści szacują, że 60% z tych zarejestrowanych w Paryżu dotyczy par homoseksualnych.
18 V 2013 roku Francja zalegalizowała małżeństwa osób tej samej płci. Był to przełomowy dzień w życiu społeczności homoseksualnej. Już kilka dni później, 29 V, zawarto pierwszy taki związek. „Tak” powiedzieli sobie dwaj mężczyźni z Montpellier.
Warto dodać, że: 12 III 2015 roku Parlament Europejski uznał prawo osób homoseksualnych do małżeństwa jako prawo obywatelskie i prawo człowieka.
Czy wiesz, że: Paryż, światowa stolica kultury i mody, to obok Londynu, Berlina i Amsterdamu jedna z największych społeczności gejowskich Europy (?).
Jak to się robi po francusku?
Ślub we Francji
Legalne małżeństwo można zawrzeć tutaj jedynie poprzez ceremonię cywilną. Nie ma innej drogi. Zresztą jest to jedna z najbardziej znaczących różnic w ślubach pomiędzy Polską i Francją – Francuzi nie mają możliwości wzięcia tzw. ślubu konkordatowego.
Jeśli więc chcesz pobrać się ze swoim ukochanym lub ukochaną trzeba obrać ten kierunek. Ślub cywilny odbywa się w urzędach rady, w tzw. merostwach. Później każda para może dowolnie decydować czy chce jeszcze zorganizować ceremonię religijną lub świecką.
Przypominamy: od 2013 roku osoby tej samej płci mogą zawrzeć we Francji legalne małżeństwo. Procedury są prawie identyczne, jak dla par heteroseksualnych.
Przygotowania
Ślub cywilny odbywa się w gminie – w mieście lub na wsi – z którą:
- ty lub twój przyszły małżonek macie powiązanie,
- gdzie miesza jedno lub oboje z was,
- gdzie mieszka jedno z twoich rodziców (prawo to obowiązuje od 2013 roku).
Najpierw musicie zgłosić się do merostwa i udowodnić, że jesteście stanu wolnego, czyli to, że w ogóle macie prawo do zaślubin.
Następnym krokiem w tej procedurze jest publiczne zamieszczenie przez merostwo informacji o zamiarze zawarcia przez was małżeństwa. W ten sposób umożliwia się każdemu, kto zna przeszkodę prawną, powiadomienie urzędu.
Proces otrzymania zgody z merostwa standardowo trwa ok. 4 tygodni. Jest dłuższy w przypadku, gdy jedno lub dwoje z was nie jest pochodzenia francuskiego. Stąd zaleca zarezerwowanie sobie czasu na te formalności.
Obcokrajowiec a ślub we Francji
Francja to kraj, którego uroki podziwia wiele osób z Europy i całego świata. Jest spora grupa par, która marzy o tym, aby „tak” powiedzieć właśnie w tym miejscu. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że dokumenty dotyczące zorganizowania takiego ślubu cywilnego są złożone.
Nierezydenci potrzebują specjalnego pozwolenia, a to wydawane jest rzadko.
Wiele par obchodzi więc te trudności prawne w ten sposób, że ślub cywilny zawierają w kraju swojego pochodzenia, a we Francji organizują ceremonię religijną lub świecką.
Wymagane dokumenty
Co trzeba dostarczyć do merostwa, aby otrzymać zezwolenie na ceremonię cywilną? Oto lista dokumentów, które najprawdopodobniej będziecie musieli przedstawić:
- dowód tożsamości, np. paszport,
- akt urodzenia. Uwaga: musi mieć on mniej niż trzy miesiące (jeśli wydano go we Francji) lub mniej niż sześć miesięcy (jeśli wydano go w innym miejscu). Dodatkowo jeśli pochodzi on z zagranicy może wymagać „zalegalizowania”, tzw. pieczęci Apostille (Apostil to poświadczenie dokumentu sporządzonego w jednym państwie, a umożliwiające legalne jego użycie w innym kraju),
- potwierdzenie adresu, np. umowa najmu,
- dowód obywatelstwa,
- dowód stanu cywilnego – w przypadku obcokrajowców zazwyczaj należy udać się do swojej ambasady i poprosić o tzw. „Certificat de Capacité Matrimoniale. Uwaga: jeśli wcześniej byłeś w związku małżeńskim należy mieć też na uwadze, że zapewne będziesz poproszony o dostarczenie zaświadczenia o rozwodzie lub śmierci poprzedniego małżonka,
- książeczka rodzinna, tzw. Livret de Famille, zazwyczaj wymagana jest tylko jeśli masz już dziecko urodzone we Francji,
- informacje o twoich świadkach,
- jeśli nie jesteś Francuzem, możesz potrzebować tzw. Certificat de Coutume ze swojej ambasady. Gwarantuje to, że twoje małżeństwo będzie równie ważne we Francji i w twoim kraju ojczystym.
To ważne: dokumenty zagraniczne mogą wymagać autoryzacji za pomocą pieczęci Apostille’a lub jej odpowiednika. Organ wydający pieczętuje dokument z unikalnym identyfikatorem, wskazując, że jest to prawdziwa i dokładna kopia, którą można uznać za międzynarodową.
Uroczystość weselna
Ceremonia musi odbyć się w merostwie – w pokoju otwartym dla publiczności – nie krócej niż 10 dni i nie dłużej niż 1 rok po uzyskaniu zezwolenia.
Uwaga: ceremonia odbywa się po francusku. Jeśli jeden z przyszłych małżonków nie włada tym językiem dobrze zadbać o obecność tłumacza. Warto więc pomyśleć o pomocy profesjonalisty, który przełoży ci słowa urzędnika z języka francuskiego na polski.
Umowy przedślubne
Majątek nabyty w trakcie małżeństwa jest wspólny, ale ten, który posiadają małżonkowie przez zawarciem związku, nie.
Ponadto, nawet bez testamentu pozostały przy życiu małżonek zachowa połowę majątku komunalnego, a druga połowa idzie do podziału z dziećmi.
Umowa przedślubna jest tu ważna wyłącznie wtedy, gdy zawarto ją przed ślubem!
De facto agreements
Pary niezamężne, heteroseksualne i homoseksualne, mogą tworzyć Pacs – Pacta Civil de Solidarité.
Pacs został wprowadzony do francuskiego kodeksu cywilnego 15 listopada 1999 roku. Jest to kontrakt, który legalizujący nieformalny związek dwóch pełnoletnich osób bez względu na płeć. Pacs ma za zadanie prawnie uregulować organizację wspólnego życia takich osób.
Jest to więc dokument, który w sposób prawny określa niektóre aspekty życia. Nie przeszkadza zawarciu małżeństwa, nie jest też umową przedślubną, a wejście w związek małżeński go rozwiązuje.
Jakie są konsekwencje prawne Pacs-u?
- współodpowiedzialność za długi zaciągnięte na potrzeby życia codziennego w czasie trwania Pacs-u,
- wspólna deklaracja podatkowa,
- pomoc materialna i opieka w przypadku choroby, bezrobocia itp.,
- zwolnienie od podatku po zmarłym partnerze (konieczne jest jednak spisanie testamentu, sam Pacs nie gwarantuje automatycznie prawa do spadku),
- w przypadku śmierci jednego z partnerów prawo do korzystania z mieszkania, jeżeli w umowie nie zostało postanowione inaczej,
- obowiązki i prawa ustalone w zawartej umowie.
Dowód małżeństwa
Po ceremonii cywilnej w merostwie otrzymasz dokument rodzinny, tzw. Livret de Famille. Zawiera on zapis wszystkich dokumentów dotyczących małżeństwa i kopię twojego aktu małżeństwa.
Ślub i francuskie obywatelstwo
Niestety ślub z obywatelem Francji nie daje automatycznie prawa do otrzymania obywatelstwa francuskiego.
Można o nie wystąpić dopiero po upływie 4 lat od zawarcia związku małżeńskiego. Okres ten przedłuża się do 5 lat, jeżeli nieprzerwany pobyt we Francji trwał krócej niż trzy lata.
Jakie należy spełnić warunki, aby móc ubiegać się o obywatelstwo francuskie poprzez związek małżeński? Oto lista warunków zamieszczonych na stronie Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Paryżu:
- być pełnoletnim,
- posiadać ważny dokument tożsamości z kraju pochodzenia,
- udowodnić integrację ze społeczeństwem francuskim poprzez wystarczającą znajomość języka francuskiego (co najmniej na poziomie B1), historii i kultury francuskiej, a także praw i
- obowiązków obywatelskich,
- udowodnić co najmniej 5-letni nieprzerwany pobyt we Francji; okres ten jest redukowany do 2 lat w przypadku osób, które posiadają dyplom ukończenia co najmniej 2 lat studiów wyższych we Francji,
- nie być karanym.
UWAGA! Lista dokumentów, które należy dołączyć do prośby o nadanie obywatelstwa francuskiego poprzez związek małżeński znajduje się na stronie internetowej La préfecture de police, au service du public de l’agglomération parisienne: www.prefecturedepolice.interieur.gouv.fr
Prośbę o nadanie obywatelstwa francuskiego wraz ze wszystkimi potrzebnymi dokumentami należy wysłać na adres:
Préfecture de police
Direction de la police générale
Bureau des Naturalisations
9, boulevard du Palais
75195 Paris Cedex 04
Tradycje ślubne po francusku
La Maire
To nie tyle tradycja, ale prawny obowiązek. Ślub cywilny otrzymuje się w merostwie. Co więcej, to wydarzenie publiczne. Jak to? Podczas tej urzędowej ceremonii zaślubin drzwi do pokoju, w którym urzędnik daje ślub muszą być otwarte! Choć wydaje się to dla nas trochę dziwne ma to ściśle określony cel. W ten sposób urząd daje okazję komuś, kto zna powód uniemożliwiający ślub, przyjść i to zakomunikować. Nie ma innego legalnego sposobu zawarcia małżeństwa we Francji, najpierw urząd, potem inne ceremonie. Oczywiście wiele par decyduje się później na ślub w kościele czy zwykłe świeckie przyjęcie.
Le Cortège
Cortege to tak naprawdę 2 tradycje.
Pierwsza z nich związana jest z tym, że na ceremonię zaślubin pan młody kroczy korytarzem razem z matką. Dopiero za nim, w ustalonej kolejności, podąża reszta gości przyjęcia weselnego.
Druga tradycja to dzieci, coś w stylu dziewczynek sypiących kwiatki czy niosących obrączki. Jedna za drugą idą przed panną młodą rozsypując kwiatki. Wszystkie są ubrane w te same stroje.
La Noce
Słowo to odnosi się do wszystkich tradycji zw. z weselem i gośćmi weselnymi. Według francuskiej tradycji orszak gości weselnych śledzi nowożeńców w różnych miejscach – od ceremonii w ratuszu, przez kościół, przyjęcie, miejsce kolacji – robiąc przy tym tyle hałasu, ile się tylko da.
Teraz jednak najczęściej słyszy się „trąbiący sznurek” aut jadących za samochodem pary młodej.
La Voiture Balai
Jeśli dosłownie przetłumaczyć to słowo otrzymamy „samochód-miotła”… Co to w ogóle jest? To auto, które podąża za samochodem ślubnym i samochodami gości z jednej lokalizacji do drugiej. Z tym, że jest nietypowe… Rzuca się w oczy, jest bogato ozdobione, przyczepione są do niego patelnie i puszki. Jego zadanie jest proste – goście weselni mają trafić na imprezę.
Le Vin D’Honneur
To przyjęcie koktajlowe. Goście ceremonii są zaproszenie do dołączenia do pary młodej i ich rodzin na drinki i kanapki.
Les Dragées
To bardzo francuska tradycja. Na czym polega? Migdały oblane słodką cukrową polewą wręcza się gościom na pamiątkę. Dlaczego akurat migdały? Są bowiem symbolem długotrwałej miłości.
La Piece Montée
Croquembouche to tradycyjny tort weselny we Francji. Jego najbardziej popularny kształt to piramida. Zazwyczaj podaje się go gościom na końcu kolacji lub też po pierwszym tańcu.
La Fontanie À Champagne
Kulminacyjnym momentem wieczoru jest piramida z kieliszków, które wypełnia się szampanem.
Pierwszy taniec
Bal otwiera pierwszy taniec. Na parkiecie pokazuje się panna młoda razem z ojcem. W pewnym momencie na parkiet wkracza pan młody i to z nim młoda kontynuuje taniec.
La Soupe À L’Oignon
Pod niniejszą tradycją skrywa się… zupa cebulowa. To podstawa francuskiej kuchni. Nie może jej też zabraknąć w trakcie wesela lub podczas nocy po ślubie. Przygotowywana i podawana jest po to, aby młodzi i goście mogli odzyskać siły po długim i hucznym imprezowaniu.
A teraz pora na Twój francuski ślub i wesele!
